Ik vraag mij steeds vaker af wie de eigenaar is. Nee: niet van de tent, het hotel of het restaurant. Noch van het geld of de aandelen. Maar bijvoorbeeld van de menukaart. Van de koffiemachine of de krijtborden. Kortom: wie is er verantwoordelijk voor het onderhoud, de taal, de creativiteit? Welke medewerker ervaart eigenaarschap? In mijn tocht langs diverse (horeca)bedrijven…

Heeft u ook een afsprakenboek in uw zaak? Zo’n handboek waarin u al uw werkwijzen heeft beschreven? Zo’n dikke pil van honderdvijftig pagina’s die iedere medewerker uit zijn hoofd hoort te kennen? Handig, toch? Elke nieuwe collega krijgt na het aannamegesprek deze manual mee naar huis, en hopla, alles is duidelijk. Er zijn zelfs nog bedrijven die het over standard-operating-procedures…

Op het moment van schrijven is er nogal wat te doen over de nieuwe wetgeving omtrent drankverstrekking aan uw gasten die nog geen achttien jaar zijn. De eerste slachtoffers onder horecabedrijven zijn al gevallen: beboet door de inzet van een loktiener. Zonder mij in het politieke debat te willen mengen, zorgt deze wetgeving voor de nodige uitdagingen. Tuurlijk begrijp ik…

Ik weet nog goed dat ik werd ingewerkt als gids bij Slot Zuylen. Mijn collega had de meest briljante verhalen over alle aanwezige kunstschatten. Eén relaas spande de kroon: een met veel humor verteld verhaal over een achttiende-eeuwse kussenkast. De deelnemers aan de rondleiding lagen in een deuk, de fooi aan het einde was loyaal. Goed, Maarten voor het eerst…